0001a : บันทึกสัจจะผู้บริหาร

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา 27 พ.ย. 2552 เป็นช่วงของวันที่ตลาดหลักทรัพย์ ได้เรียกว่าวัน opp day
ลองไปอ่านตามลิงค์นะงับ
http://www.set.or.th/oppday/

คร่าวๆของงานนี้คือวันที่นักลงทุนพบปะผู้บริหาร เปิดโอกาสให้ผู้บริหาร พรีเซ้นผลงานที่ผ่านมาและ forcast อนาคตของ บจ.ที่ผู้บริหารนั้นๆดูแลอยู่ และเป็นวันที่นักลงทุนได้โอกาสถามผู้บริหารในหลายๆประเด็น

แค่ฟังชื่องานก็ตื่นเต้นเนอะ แต่ขอโทษ ไม่ได้ไปฟังอะ 5555 เอานะๆๆๆ หยวนๆๆ วันศุกร์ทำงานนี้หว่า ไม่มีใครว่าไรเราหรอก เพราะการลงทุนเป็นเรื่องของตัวบุคคลเราไม่ไปฟังก็เสียโอกาสไปเองเหอะๆๆ

แต่ใครจะว่าหล่ะ เดี๋ยวนี้ ตลาดหลักทรัพย์ไทยเค้าพัฒนาแล้ว อัดเทปให้ฟังผ่านเน็ต โฮะๆๆ ได้ทีสี่ทุ่มเศษๆคืนวันเสาร์ก็ไปเปิดฟัง บจ. ที่ถือหุ้นอยู่ จะมาสรุปบางถ้อยคำเด่นๆเอาไว้หน่อย ว่าผู้บริหารคนนี้ จะทำได้จริงกับการวางแผนในปีหน้าไหม

ไม่อ้อมแอ้มผมถือและศึกษาหุ้น ILINK คับ
ฐานะทางการเงิน
D/E ratio = 0.25
ROA = 19.95%
ROE = 15.10 %

การเติบโตใน เก้าเดือนของปี 52
industry โต ประมาณ 10%
ILINK โต ประมาณ 20 %

ปี 52
เป้ารายได้ 1200 ล้านบาท
เป้ากำไร 110 ล้านบาท
*** ผู้บริหารบอกว่าน่าจะเกิน
มี backlog อยู่ที่ 387.94 ล้านบาท
ยอดขายส่งอยูที่ 60 ล้านบาทต่อเดือน
ยื่นประมูลไป 932 ล้านบาท

ไม่ค่อยเข้าใจคำว่า backlog เท่าไหร่ ว่าจะรับรู้ยอดอย่างไร
เข้าใจว่างานที่รับไว้แต่ยังไม่ทำมั้งนะ >< ฃอีกนิด backlog ปีนี้จะไปรับรู้ในปีหน้า

ปี53
project target

1. submarine cable 4800 ลบ
2. fiber 820 ลบ
3. FTTH 300 ลบ >> FTTH - Fiber-to-the-home - fiber reaches the boundary of the living space, such as a box on the outside wall of a home ต่อไปอนาคตตัวนี้จะมา อีกหลายปีอยู่ เหมือนสายไฟเบอร์ลากเข้าบ้านเรย ><
4. underground cable 410 ลบ
5. substation 1354 ลบ

รวม 7684 ลบ !!! ถ้าได้ยอดนี้ ยอดขายปีหน้าก็เพิ่มมาประมาณ หกเท่า!!! เหอะๆแต่ก็เป้นโครงการที่จะเข้าประมูลอะ ยังไม่มีความชัดเจนอะไร อย่าให้ความหวังมาก ยิ่งข้อสี่กับห้าเป้นธุรกิจที่เข้ามาใหม่ เห็นผู้บริหารพูดๆเหมือนจะใช้ประสบการทาง cable เจาะตลาดมา

ปีหน้ารุกธุรกิจไปอินโดจีนแน่นอน



***************************************************************
ช่วงคำถาม

1. งานวางสายที่ตรังมี margin อย่างไร ??? น่าจะอยู่ที่ 24% (คิดเองนะงับ)
2. เพิ่มปันผลไหม ?? ไม่น่าเพิ่มเพราะเยอะอยู่แล้ว 40%
3. backlog ปี 53 ตอนนี้ได้มา 400-500 แล้ว
4. amex สินค้าที่ได้ลิขสิทธิ์เอามาขายใหม่จะขายพ่วงไปกับสายสัญญาณยี่ห้อก่อนๆๆ(ตัว amex เหมือนเป็นตัวเชื่อม)
5. ปีหน้าบอกว่าจะโตแรงมาก (ไม่มีตัวเลข)
6. market share 55% มากสุดในตลาด

ก็จำๆความมาได้แค่นี้

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ P/E ratio ก็ต่ำมาก น่าซื้อเพิ่มโครตๆๆๆๆ

แต่ขอดูข้อมูลเพิ่มเติมก่อนแล้วกานนะ หุๆๆ

ง่วงนอนแหละ ไปนอนดีกว่า อิอิ

ฝันดีทุกท่านจร๊า

เริ่มต้นไงดีหว่า !?!

หลังจากเรียนจบ ปุ๊ปปั๊ป ตั้งเป้าหมายได้แหละ ว่าจะเอาไงกับชีวิตดี

ผมจะเป็นนักลงทุน เลิกทำงานประจำในสักวัน!!

ปฏิญาณตนพร้อมจารึกถ้อยคำลงไปในแผนที่ชีวิตโฮะๆ

ว่าแล้วไม่รอช้า หลังจากอบรมนักลงทุนรุ่นใหม่

เราก็ได้คำภีร์ สุดยอดมาแล้ว ว่าต้องเริ่มต้นยังไง โฮะๆๆๆ

เท่านั้นไม่พอยังพ่วง connection คนระดับบิ๊กๆเรื่องเงินทอง ที่โชกโชนในการสู้ชีวิตมาแนะนำ

หมู่เหล่าๆเพื่อนๆการเงิน การบัญชี การบินพลเรื่อน ธุรกิจ เสดสาด บลาๆๆ มาคุยแลกเปลี่ยนกัน เพียบ!!

จริงอย่างที่เค้าว่านะ หากเอาตัวเองไปอยู่ในสังคมแบบไหน เราก็จะเป็นแบบสังคมนั้น ที่นี้ไม่มีคนพูดภาษาโปรแกรมเมอร์เหมือนตอนเรียนมหาลัยเรียน มีแต่ภาษาการเงิน ROE ROA กระแสเงินสด แนวโน้มธุรกิจ
จำได้ว่า ไอวันนั้น ฟังแล้วก็ไม่เข้าใจ

หลังจากอบรมเสร็จ .... ความเศร้าเริ่มมาเยื่อน

คำถามแรกๆเอาไงต่อวะ ไม่มีใครสอนแหละ

เลยโทรไปหาเพื่อนโครงการด้วยกาน

และสนทนาด้วยภาษากันเองว่า เห้ยมึง กรูอยากเป้นนักลงทุนวะ เริ่มต้นไงดี ...

มันก็สวนภาษาพ่อขุนมาเหมือนกันง่ายๆๆ : เอางี้ กรูมีหนังสือแนะนำ เมิงลองไปอ่านดู เปลี่ยนความคิด ทัศนะคติตัวเอง

ว่าแล้วมันก็ให้ชื่อหนังสือมาสามสี่เล่ม

แต๊นๆๆ

ตีแตก โดย ดร.นิเวศน์


มันบอกว่า เล่มนี้ดี เพราะ เป็นการเล่าเรื่องการลงทุน แบบเข้าใจง่ายในตลาดหุ้นไทย

เล่มต่อมา...

เหนือกว่าวอลสตีท เขียนโดย ปิเตอร์ ลิน แปลโดย ดร.นิเวศน์เจ้าเก่า
เป็นหนังสือบอกหลักในการลงุทนที่ทำกำไรอย่างเป็นกอบเป็นกำอ่านเล่มนี้แล้วกระจ่าง!!


เล่มต่อมา

ลงทุนอย่าง ปิเตอร์ ลินช์ Beating the Street ... เล่มนี้มันบอกโครตเทพมาก อ่านแล้วโครตกระจ่างจับหลักได้เลย



นอกจากนี้มันก็ยังแนะนำหนังสือที่อ่านเกี่ยวกับงบการเงินอีกสองเล่ม
คือ

อ่านงบการเงินให้เป็น ของคุณ อาพร เอกอรรถพร และอีกเล่ม
รู้บัญชีมีประโยชน์ ของคนเขียนเดียวกัน


เพื่อนปอคนนี้มันแนะนำได้ดีมากๆเลยอะ มันบอกว่าการจะเป็นนักลงทุนที่ดีนั้น
เราจำเป็นต้องอ่านงบการเงินให้เป็นแล้วก้มีหลักการลงทุนที่เป็นของตัวเองในการเอาชนะตลาด
การอ่านหนังสือเยอะๆช่วยให้เราเห็นความคิดของคนที่ประสบความสำเร็จ
เป็นการร่นระยะทางของตัวเองด้วย

ว่าแล้วหลังจากวางสายกับมัน

อาการของคนงานหนักเริ่มก่อตัวไหวๆ
ตอนเรียนปริญญาก่อนสอบยังไม่แตะหนังสือเลย
แล้วนี้จะรอดไหมวะ

!!@@#@#%$#@%

แอบเศร้าอยู่ในใจเล็กน้อย

ว่าแล้วไม่กี่วันหลังจากนั้นก็ไปซื้อหนังสือมาอ่าน

อืมมันเยียมมาก ความคิดอะไรๆก็เปลี่ยนไปเยอะเลย

และจนทุกวันนี้เวลาสับสนกับความคิดในการเลือกหุ้นก็จะหยิบหนังสือเหล่านี้มาอ่าน
เป็นการย้ำจุดยืนของตัวเอง เป้าหมาย ความตั้งใจของตัวเองไปในตัว

สุดท้ายเมื่อได้หลักแล้ว เปรียบเสมือนเราหาก้านเองได้ และสร้างก้าน แขนงของความรู้แผ่ไปได้ตัวเองได้

ก็ขอขอบคุณ เพื่อนดีๆ โอกาสดีๆ และหนังสือดีๆอีกครั้งที่ทำให้ผมมีวันนี้^^ อาจจะยังไม่เรียกว่าสำเร็จ แต่ก็กำลังเดินทางอย่างตั้งใจ เห็นอนาคตลางๆๆ พอทำมันได้

และนี้คือกองหนังสือที่เป็นผลมาจากการต่อกิ่งก้านของความรู้

จากเด็กที่ไม่เคยคิดจะอ่านตำราให้มากมาย ก็เปลี่ยนเป็นอีกคนได้ เพราะมีเป้าหมายชันเจน

วันนี้ อยากจะอ้างคำพูดของไอด้อลของผมคนนึง ท่านนายกอภิสิทธิ์ เวชาชีวะ

ท่านเป็นคนที่สง่าในสายตาผมมาก

ท่านกล่าวกับตัวเองก่อนที่จะเดินทางสายการเมืองเอาไว้ว่า

ค้นพบตัวเองก่อน เริ่มต้นก่อนได้เปรียบ

และวันนี้ผมก็ทำตามความคิดของท่านในการสร้างสรรค์ชีวิตตัวเองเหมือนกัน

ขอบคุรครับ ทุกๆโอกาสที่มอบให้ผม

ชีวิตนี้คือความสนุกสนานที่ได้เรียนรู้^^

ว่าแต่เขียนมาสองบล็อคแหละ ยังไม่ใกล้เรื่องหุ้นเลย

รอบหน้าๆจะโยงให้เกี่ยวแล้วน๊า อิอิ^^

ประเจิมม อยากจะเก็บประวัติศาสตร์ของตัวเองสักครั้ง^^

วันที่สิบสองพฤศจิกายนสองพันห้าร้อยห้าสิบสองตีหนึ่งเห็นจะได้ จริงๆแล้วพรุ่งนี้เป็นวันทำงานแต่ติดธุระปะปังกะว่า พรุ่งนี้เช้าจะโทรไปลาหัวหน้า ^^

คงได้ฤกดิ๋ดีๆเต็มแก่ อารมณืกำลังพุ่งถึงจุดได้ใจอยากจะขีดจะเขียนชีวิตตัวเองซะเหลือเกินน

ก็นั้นแหละนะ เผื่อว่าพรุ่งนี้อีกหน่อยเป็นใหญ่เป็นโต โอ้ว้าว ได้เอาประวัติเองลงขายกับเค้าบ้าง ^^!!

คงจะเก๋ไก๋ไม่เบา แอบเห็นตัวเองมีแฟนคลับล้อมหน้าโอมหลังง ฮิ้วๆๆ คงได้ใจตัวเองมากหล่ะ

เอาหล่ะๆๆ พล่ามมามากเกินไปแหละ

วันนี้บล็อคแรก ขอหน่อยหล่ะกานไม่ขาดไม่เกิด

อัตถชีวิตของไอปอฮับได้บันทึกการเดินทางสักที



ความฝัน ใฝ่ฝัน มุ่งมั่น ทุ่มเท

"แม่ปอไม่เรียนต่อมหาลัยได้ป่าว อยากทำงานอะ >< " สิ้นเสียงใสๆของผมแม่ก็ด่าเปิงกลับมา

"แล้วจะทำมาหากินอะไร??" เออนะน้ำเสียงปนโกรธนิดๆๆ

"ไม่รู้ แต่ไม่อยากเรียน.." >< ก็นั้นแหละ ด้วยความเป็นลูกคนเดียว อยากลองทำไรก็พูดเลย(กับแม่คนเดียว ^^)

วันนั้นคงเป็นครั้งแรกที่ทิ้งไว้ซึ่งความงงงวย เออ เราจะทำงานไรวะ ??? ไม่นานหลังจากนั้นช่วงนั้นเป็นช่วงที่กำลังจะขึ้นมหาลัยพอดี ด้วยบุญเก่าก่อนตั้งแต่มัธยมทำไว้เยอะ ช่วงนั้นสอบติดการกุศลมากหน่อยก็เลยติดโควต้ามหาลัยเกษตร วิทยาคอมพิวเตอร์ โดยคะแนนขาดอีกห้าสิบหกสิบคะแนนเห็นจะได้ เอานะ กรูโม้ได้หล่ะวะ เอนติด!!! เกษตร เท่นะเมิงงง

ก็หลงชื่อสถาบันอยู่พักนึง อารมณ์ว่าทับเพื่อนได้ 555 ช่วงมหาลัยนี้ เป็นอะไรที่สนุกมากๆๆ แบบว่านะ เคยแบบฟังเพ่ที่จบไปก่อนแล้วออกไปทำงานแล้วกลับมาพูดแนะนำๆๆ บลาๆ บอกว่า ตอนเรียนอะสนุกให้เต็มที่นะน้องๆๆ ทำงานแล้วมันก็จะเป็นอีกเรื่องนึงง ก็เพิ่งจะมาสำนึกได้ว่า ทำงานแล้ววไม่มีปิดเทอมม เศร้าใจเล็กน้อย 555


ย้อนกลับมาในรั้ว มก. ก่อนดีกว่า ด้วยความเป็นเด็กที่ติดมา ด้วยบุญเก่าอันล้นเหลือ พอมาเจอเพื่อนๆที่เอนต์มาได้ เอาหล่ะงานเข้าแล้ว!! จากเด็กเรียนดีมากบุญบารมีสมัยมัธยมมาเป็นเด็กท้ายห้องมะค่อยชอบเรียนเท่าไหร่ แถมบ้ากิจกรรมอีกต่างหาก เกรดเทอมแรกในรั้วมหาลัยยยยยยยยยยย แต๊นแต๊นนนนนนนนน สองต้น!! สวยไหมหล่ะ !! และตั้งแต่นับจากนั้น ผมก็ไม่เคยบอกเกรดแม่อีกเลยยยยยยยยย แต่อย่าคิดว่าผมจะสลดนะ 55 ป่าวเลย กลับยังครึกครื้นอยู๋ได้ทุกๆวัน คิดในใจว่าเอาวะ ไม่ตกก็พออ เกรดก็ประมาณนี้ขึ้นลงตามวิชาที่ชอบมากกว่าจะตั้งใจทำให้มันดีๆ อันไหนชอบก็ตั้งใจมากหน่อย อันไหนไม่ชอบ คาบมีนพอจร๊า จนแล้วจนรอด ก็รอดจนได้ บทเรียนลึกลับอันนึงของเด็กไม่ตั้งใจเรียนคือความสามารถแฝงในการเอาตัวรอดสูง

ด้วยเหตุหนอันใดก็แล้วแต่ สุดท้ายผมก็รอดจบปีสี่แบบไม่ขอบวกเวลาเรียนเพิ่ม ด้วยเกรด เฉลี่ยคงเส้นคงวา 2.17 !!! บาดใจไหมหล่ะ 555 ในระหว่างเป็นเด็กเรียนที่อยู่ท้ายห้อง นอกจากจะหลับเป็นปกติแล้วยังชอบเฟ้อฝันเป็นประจำ บ่อยๆเลย ฝันว่าจะเป็นแฟนคนนู้นนั้นนี้ จีบติดบ้างไม่ติดบ้าง บลาๆ ปนไปเรื่อย และนอกเหนือไปกว่านั้น คือความฝันของอนาคตตัวเอง....

ความจริง ความหวัง และความฝัน

ตอนเด็กๆผมอยากเป็นคนขับรถไฟ โตขึ้นมาหน่อยอยากเป็นหมอ มาอีกนิด เป็นนักวิทยาศาสตร์ และสุดท้ายยเป็นโปรแกรมเมอร์ >< ทุกคนคงมีความฝันเป็นของตัวเอง เพียงหลับตานึกถึง หล่ะจะไม่อยากตื่นเลย ประมาณนั้น ผมก็เป็นคนนึงที่มักจะอยู่ในภวังค์ที่เลื่อนลอยบ่อยๆ ชอบฝัน พูดมากกว่าทำ เราจะเป็นนู้นเป็นนี้เป็นนั้น สารพัด ก็เป็นอะไรที่เรื่อยเปื่อยย
แต่ชีวิตคนเรามันก็มีมุมของตัวมันเองนะ คุณว่าไหม ผมก็เจอมุมของผมในระหว่างเรียนนี้แหละ >>> หนังสือ เป็นหนังสือเล่มนึงชื่อว่าพ่อรวยสอนลูก ช่วงนั้นจำได้ว่าแห้วจากใครสักคน เลยเบื่อเซ็งและได้เห็นหนังสือเล่มนึง ก็หยิบมาอ่าน มันเป็นอะไรที่พลิกชีวิตตัวเองไปเยอะเลยทีเดียว หนังสือเล่มนี้เป็นแนวคิดที่จะสร้างความมั่งคั่งให้ตัวเองโดยไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร ก็อ่านๆๆๆ ไป ท้ายที่สุดก็อยู่ในภวังค์มากกว่าเดิม เคยเป็นมะ คิดว่าตัวเองรวยแล้วอะ 5555 หลงๆหลอกๆรั่วๆ ยังไงยังงั้นเลย

นั้นหล่ะเป็นมุมแรกของผมซึ่งถ้ามีแต่มุมนี้มุมเดียวผมคงยังไม่เป็นผู้เป็นคนได้ในตอนนี้

จนเจอมุมอีกมุมนึง

ครูผู้ประสิทประสาทวิชาให้แก่เรา
ท่านชื่ออาจารย์พบสิทธิ์ เป็นอาจารย์สอนคอมพิวเตอร์ที่ออกแนวเถ่าแก่นิดๆ(มีธุรกิจส่วนตัว ขอเรียกสั้นๆว่าจารย์แล้วกันนะงับ)

เป็นเพราะโชคอีกครั้งนึง ที่ทำให้ผมกับจารย์ได้สนิทกันมากและมีเพื่อนผมอีกสองสามคนก็สนิทกับจารย์ด้วย ช่วงนั้นเป็นช่วงกำลังจบปีสามซึ่งต้องหาที่ฝึกงาน ก็หาๆๆ ตามประสาคนต้องหัดทำงาน ก็ไม่คิดไรมากอะ หาให้ได้ก็พอเพราะเราก็เป็นท้ายห้อง มีงานให้ทำก็ดีถมไปแล้ว 5555 และในระหว่างที่กำลังประชุมกับจารย์ในช่วงคุยเล่น

จารย์ได้สอนปฐมบทที่เปลี่ยนชีวิตผมและเพื่อนผมไปกาลทุกอย่างเริ่มต้นง่ายๆด้วยคำว่าจความจริงความฝันต่างกันอย่างไร???

ไอเราได้ยินอย่างนั้น ก็ตอบได้อย่างฉะฉานว่า "ความจริงก็คือสิ่งที่เราเป็นอยู่ส่วนความฝันคือสิ่งที่เราอย่างเป็นน"

"จารย์ยิ้มสักพักแล้วบอกว่า "ก็ถูกแต่ไม่ทั้งหมด" เพื่อนผมตอบจารย์ว่าอย่างนั้น

"ก็ไม่ถูกทั้งหมด จริงๆแล้วเส้นนี้คือเส้นของความหวังเส้นของความพยายามเส้นของความตั้งใจเส้นของวิธีการที่จะไปให้ถึงความฝัน" ผมจบปริญาตรีก็วันนี้แหละ สิ่งที่หามานาน

ใครอาจจะไม่ตื่นเต้นเท่าผมก็ได้ แต่อยากจะขอบคุณจารย์อีกครั้งนึงว่า จารย์ได้เปลี่ยนชีวิตของนิสิตที่ไม่ค่อยตั้งใจเรียนคนนึง ให้เป็นคนที่รู้ว่าตัวเองยืนอยู่จุดไหนและต้องการไปยังจุดใด

และแล้วผมก็งงไปชั่วครู่จนจารย์เผยยิ้มนิดๆ แะพูดต่อไปว่า

"เธอลองนึกถึงจุดสองจุด จุดสองจุดนี้ อยู่ห่างกัน " จารย์พูดให้เรานึกตาม
"จากนั้นให้จุดแรกคือจุดที่เจอยืนอยู่...จุดนี้คือสิ่งที่เราเป็นจุดนี้คือความจริง"
"จุดที่สองคือจุดที่เราต้องการจะเป็น"
"จากนั้นให้เธอลากเส้นตรงระหว่างจุดทั้งสอง"

"แล้วเธอรู้ไหม เส้นตรงที่ว่านี้เรียกว่าอะไร ???" สิ้นเสียงคำถามปนรอยยิ้มนิดๆๆ พร้อมหน้างงๆของเหล่าศิษย์

"ความพยายามมั้งคับ" เพื่อนข้างๆผมตอบ

ไม่นานนักจารย์ก็ได้พูดออกมา

"แท้จริงแล้วเส้นี้คือเส้นของความหวัง เส้นของความพยายาม เส้นของความมุ่งมั่นที่จะไปจุดมุ่งหมายนั้น เส้นที่ทำให้ฝันของเราเกิดขึ้นได้สัมผัสได้"

ไม่ว่าจะนิยามด้วยคำอย่างไรก็แล้วแต่ผมเข้าใจความหมายของจุดสองจุดและเส้นเหล่านี้ดี ตั้งแต่วันนั้นถึงจะยังเรียนไม่ได้เรื่องจนจบปีสี่แต่ผมก็ได้วิชาที่มีค่านี้ออกมาในการทำงานพร้อมสร้างความฝันบนโลกแห่งความจริง ขอขอบคุณอาจารย์อีกครั้งครับ

และภาพต่อไปนี้คือจุดสองจุดและเส้นของความหวังของผมครับ ไม่ตรงตำราที่จารย์ว่าไว้สักทีเดียวแต่ผมกำลังทำมันเรื่อยๆครับ



และอีกภาพเป็นภาพความฝันที่ทำให้ผมได้รับรางวัลด้วย

อีกไม่นานครับ ความฝันของผมก็จะเป็นจริง

ขอบคุณครับ^^

ทุกๆคนที่ทำให้ผมมีวันนี้